Depressie, ADD, Asperger

Willem (1959) was 4 jaar oud toen zijn vader overleed. Hij was altijd erg ingenomen met de oudere broer van Willem. Toen vader overleed, probeerde de oudere broer dan ook de rol van gezinshoofd over te nemen door zijn jongere broer Willem op geniepige wijze te onderdrukken. Dit bezorgde Willem de rest van zijn leven de overtuiging dat hij niets waard was.

Om dat gevoel te compenseren deed Willem altijd erg zijn best om het andere mensen naar de zin te maken zonder dat hij daar iets voor terug verwachtte. Als hij dan inderdaad niets terug kreeg, zag hij dat weer als een bevestiging van zijn eigen overtuiging en werd ondergedompeld in een gevoel van waardeloosheid. Willem had daarnaast een vorm van ADD en Asperger, was bovengemiddeld intelligent en zijn geest raakte steeds depressiever omdat hij zich als mens niet erkend voelde. Zijn IQ is dan relatief hoog, zijn EQ (emotionele intelligentie) was dat duidelijk niet! Hij werkte als vorkheftruckchauffeur en racete de hele dag door de hallen van het bedrijf om alle spullen op tijd op zijn plek te krijgen en iedereen een plezier te doen. Maar nooit was het goed genoeg voor zijn collega’s, want de overtuiging die je uitstraalt, die krijg je terug! Toen Willem dan ook het verwijt kreeg dat hij te lang deed over zijn koffiepauzes, wat natuurlijk niet waar was, ontplofte hij, want hij kon niet meer tegen het onrecht dat hem werd aangedaan!

Overspannen

Willem belandde overspannen thuis en toen hij terug kwam op zijn werk, werd hij na een tijdje op het kantoor ontboden. Daar werd hem verteld dat hij eigenlijk een heel negatieve uitstraling had. Nooit was het goed. Willem haalde altijd de donkere kant van dingen naar voren, was altijd somber en eigenlijk nooit vrolijk of opgewekt. Die opmerkingen waren een eye opener voor Willem die daar zelf nog nooit zo bij had stil gestaan. Hij realiseerde zich dat hij inderdaad eigenlijk heel depressief was. Dus op naar de huisarts! Die schreef in de loop der jaren geroutineerd verschillende medicijnen voor: Seroxat, Paraxotine, Citalopram, Notriline en Amitriptyline. Willem kreeg de gekste bijwerking van deze medicijnen variërend van een droge mond, wat hem ontstekingen aan zijn tanden opleverde, maar ook duizeligheid, misselijkheid, constipatie en een totale allesoverheersende dufheid. Als zijn vrouw van haar werk thuis kwam en zag dat de gordijnen nog steeds dicht waren wist ze al hoe laat het was. Willem had dan weer de hele dag op de bank gezeten met de gordijnen stijf dicht of in bed gelegen! Er viel dan niet met hem te praten, het was een leven met een soort zombie op de bank.

Serotonine

Het enige wat hem enigszins scheen te helpen was het roken van een joint. Maar zijn omgeving, zijn huisarts en zijn familie, was daar zwaar op tegen, want cannabis dat was immers een héél gevaarlijke drug! Die huisarts schreef zelf wel gevaarlijke medicinale drugs voor zoals Seroxat en Paraxotine, selectieve serotonine- heropnameremmers, ofwel SSRI‘s. Deze medicijnen beïnvloeden de hoeveelheid serotonine in de hersenen die een rol speelt bij emoties en stemmingen. Een niet erg bekende bijwerking van SSRI’s is onverwachte agressie,. Toen Willem dan ook een keer alles thuis in elkaar sloeg, besloot zijn vrouw in haar wanhoop toch maar de oudere broer te bellen om hulp. In plaats dat deze zelf kwam, belde hij de politie, want hij wilde niets te maken hebben met die loser, die vieze drugsgebruiker! Fijn zo’n familielid!

Herboren

Logisch dat al deze ervaringen Willem nog verder de depressie indrukten! In zijn wanhoop ging hij op het internet op zoek naar alternatieve geneeswijzen en kwam zo bij mediwiet.nl terecht. Ik vertelde hem over wietolie, hoe hij deze zelf kon maken en regelde dat hij wat kon proberen. De olie bleek voor hem een wondermiddel! Gelijk bij de eerste druppels had hij het gevoel dat dit het begin was van het einde aan de somberheid. Hij dacht letterlijk: “wat gebeurt er met me” en voelde zich van binnen bruisen en tintelen!

Al de tweede dag had hij de aardappels geschild toen zijn vrouw thuis kwam. Dat initiatief had hij vroeger nooit kunnen nemen, dat moest op een briefje geschreven worden en de kans dat hij dat dan ook voor elkaar zou krijgen was klein! Willem voelde zich herboren en ging allerlei creatieve dingen doen die hij altijd al deed en wilde doen, maar waar hij nooit de fut voor had gehad, zoals tekenen en beeldhouwen. De wiet werkte voor hem als een soort wondermiddel dat hem vanuit andere invalshoeken en dimensies naar zichzelf deed kijken.

Beeldhouwen

In de tuin werden twee grote metselkuipen geplaatst met daarin een aantal wiet planten die voor de eigen olieproductie in de toekomst moeten zorgen. Want een toekomst dat kon hij zich ineens voor de eerste keer in zijn leven voorstellen. Vroeger keek hij als het ware van onder tegen de wereld aan en zag allemaal donkere gewelven boven zich. Nu tekent hij in elkaar kronkelende fantasiewezens, bloemen en symbolen. Cannabis maakt dat hij “ieder lijntje diepte kan geven”, probeert hij me uit te leggen. ”Het is net of ik ieder lijntje nu ook aan de zijkant kan tekenen”. Ook is hij weer gaan beeldhouwen en laat me een soort dobbelsteen zien. Hoe je hem ook draait of keert de figuren lopen eindeloos door over de steen. Beide zonen doen het uitstekend op school (VWO) en zijn opgetogen over hun ‘nieuwe’ vader. “Hij is nu veel rustiger en je kan nu met hem praten, het is net een gewoon mens”! Bij het vertrek grijpt zijn vrouw mijn hand en zegt: “bedankt dat je mijn man weer hebt terug gegeven” en kijk daar word ik dan weer emotioneel van!